której przybyli

Reformaci mają swój klasztor także w Wieliczce, do której przybyli już w 1623 r. Tam bez problemów otrzymali miejski grunt i wybudowali swój pierwszy murowany klasztor w Polsce. Zakonnikom pomogli mieszkańcy Wieliczki i Zygmunt III Waza, czego dowód znajduje się pod portretem władcy wiszącym w refektarzu.
Wielicka świątynia miała być wzorem dla innych kościołów budowanych przez Braci Mniejszych. Dlatego wykonano go z dużą starannością i dbałością o styl wypracowany przez reformatów. Kościół ma tylko jedną nawę, niższe i wyższe prezbiterium, dwuspadowy dach bez wież. Pożar, do którego doszło na początku XVIII w. strawił pierwotne wyposażenie. To, które dziś można oglądać pochodzi z 1718 r.  Do dziś mówi się, że klasztor zbudowano z soli. Chodzi nie tylko o pomoc wielickich górników, ale też o to, że przekazywali coroczny deputat soli, który syndyk klasztoru spieniężał na potrzeby budowy. Reformaci odwdzięczyli się mieszkańcom Wieliczki w 1651 r. podczas zarazy. Mnisi pomagali chorym w domach, a umierających przenosili do klasztoru, gdzie stworzyli leprozorium. Do dziś duchowo opiekują się górnikami z kopalni soli i ich rodzinami.
  Z pożaru ocalały jedynie nieliczne pamiątki. Między innymi obraz Matki Bożej Łaskawej, zwanej Księżną Wieliczki. Namalowano go ok. 1640 r. na trzycentymetrowej płycie z piaskowca myślenickiego (od 1999 r. można go oglądać w bocznej kaplicy, wcześniej umieszczony był w ołtarzu po lewej stronie łuku tęczy). Miejscowi wierzą, że przywieziono go na początku XVII w. z któregoś kraju z południa Europy.